Wielkości odzieży
Wielkości odzieży określa się dla poszczególnych grup wyrobów. Dla większości gotowych wyrobów konfekcyjnych są one znormalizowane (można je znaleźć w normie PN-91/P-84504).
Wielkość gotowego wyrobu konfekcyjnego określają umownie rzeczywiste, główne wymiary ciała ludzkiego, wyrażone w centymetrach. Wielkość odzieży zależy przede wszystkim od płci i wieku użytkownika, czyli od proporcji jego ciała, innych dla mężczyzny, kobiety i dziecka. Za podstawowe wymiary figury, a tym samym za określenia wielkości odzieży, przyjmuje się: wzrost, obwód klatki piersiowej, obwód pasa u chłopców i mężczyzn lub obwód bioder u dziewcząt i kobiet. Wyjątek stanowi obwód szyi, przyjęty, oprócz wzrostu, za podstawę przy produkcji koszul i obwód głowy — przy nakryciach głowy.
Wielkość odzieży zależy ponadto od postawy samej figury użytkownika, a więc: czy trzyma się on normalnie, czy ma figurę pochyłą, wyprężoną itd. Dodatkowo uwzględnia się także tzw. typ figury. Wynika on z umownego podziału osób dorosłych w zależności od różnicy między wymiarami obwodu bioder i obwodu klatki piersiowej u kobiet (dK) lub obwodu klatki piersiowej i obwodu pasa u mężczyzn (dM). Rozróżnia się cztery typy figur osób dorosłych:
— typ A (szczupły): dK = 4 cm, dM = 14 cm,
— typ B (średni): dK = 8 cm, dM = 10 cm,
— typ C (krępy): dK = 12 cm, dM = 6 cm,
— typ D (tęgi): dK = 16 cm, dM = 2 cm.
Wielkości wyrobów konfekcyjnych dla niemowląt, dzieci, dziewcząt i chłopców określa się w pięciu grupach wiekowych od 0 do 18 lat:
— grupa 0: wiek do 2 lat,
— grupa I: wiek powyżej 2 do 6 lat,
— grupa II: wiek powyżej 6 do 11 lat,
— grupa III: wiek powyżej 11 do 15 lat,
— grupa IV: wiek powyżej 15 do 18 lat.
Wielkości wyrobów importowanych mogą być bardzo różne i są określane według systemu obowiązującego w kraju dostawcy.