Przybory do robót na drutach.

Dobranie odpowiednich przyborów i narzędzi nie tylko ułatwia, ale również uprzyjemnia pracę.

Do zasadniczych narzędzi pracy w dziewiarstwie ręcznym należą druty i szydełka. Do pomocniczych: igły (z dużym uszkiem), taśma centymetrowa, agrafki, nożyczki (małe), szpileczki, zeszyt w kratkę, ołówki (czarny i czerwony), woreczek plastykowy lub pudełko.

Druty mogą być cieńsze lub grubsze, krótkie lub długie; przeważnie są z metalu, drewna i mas syntetycznych. Powinny być wykonane z surowca o wysokiej jakości; lekkie. Grubość drutów jest ściśle związana z wybranym splotem, jak również gatunkiem włóczki.

Wymiary drutów są różne (długość od 15 do 150 cm, grubość ich jest oznaczona numeracją od 1 do 10). Przeważnie stosuje się numery 2, 2,5, 3, 3,5, 4 i 5.

Rodzaje drutów:

– krótkie zakończone z obu stron spiczasto,

– zwykłe, średniej długości (25 do 40 cm),

– długie, elastyczne, połączone linką nylonową, o dwóch spiczastych końcach (długość od 40 do 150 cm).

Trudno z góry wiedzieć, jakie druty są potrzebne, o ile nie jest ustalony rodzaj wyrobu. W pierwszym rzędzie należy ustalić odpowiedni materiał (włóczkę), splot, a następnie grubość, tj. numerację drutu. Często błędy i wady przypisywane włóczce wynikają z nieodpowiednich drutów, którymi była robiona dzianina. Dlatego drut dziewiarski powinien być: 1) spiczasty, o starannie wykonanym zakończeniu, które pozwoli z łatwością nabierać nitkę, bez jej rozdzielania, 2) gładki, aby nitka łatwo się przesuwała, 3) prosty i równy (średnica drutu ma duży wpływ na dokładność wykonanej roboty), 4) lekki, raczej krótki, żeby bez potrzeby nie męczyć rąk, 5) bez połysku (psuje wzrok).

Uwaga: Druty należy przechowywać w odpowiedniej saszetce lub w pudełku. Wbijanie drutów w kłębek zniekształca i psuje każdy drut, bez względu na materiał, z jakiego był wykonamy.